Hamarkada bat baino gehiago daramagu Emaginetik hezkidetza egitasmoak lantzen eta hauspotzen. Azkeneko hilabeteetan, hezkidetzari lotutako ikerketa batean murgilduta gabiltza Aztikerrekin batera. Ikerketa prozesuan, hezkidetza proiektuetan inplikatuak daudenak elkarrizketatu ditugu eta ikerketa amaitua ez dagoen arren, hauek dira atera diren ondorioetako batzuk.
Batetik, arrakala handia dago teorikoki hezkidetzari ematen zaion garrantziaren eta praktikan garatzen denaren artean. M8 edo A25 egunei lotuta ekimen ikusgarriak egiten dira ikastetxe guztietan, edo aurrerapenak egin dira baliabideetan androzentrismoa identifikatzeko, adibidez. Aitzitik, egunerokotasunean sexismoa identifikatzeko eta jarrera hezkidetzaileak praktikan jartzeko zailtasun handiak dituzte irakasle askok. Bestetik, ikastetxe batean hezkidetza lantzen bada, irakasle kontzientziadun batzuen borondateari eta militantziari esker izaten da. Azkenik, eta ikasleei dagokionez, formazio eta denbora gehiena beraiekin lanketak egitera bideratzen da, baina hezkidetzarekin lotuta mezua errepikatzen ari garela adierazten hasi dira. Beraz, eraginkorra al da egiten ari garen lan hori? Edo hezkidetza estrategietan errepikan ari gara? Fokua ikasleengan jarri behar dugu ala irakasleengan?
Irakasleak eragile feminista bilakatuko balira eta irakasle rola hezitzaile rolarekin bat datorrela barneratuko balute, egunerokotasunean, hezkidetza jarraikortasun zein koherentziarekin landuko litzateke. Norabide horretan ez da irakasleei begirako formazioa falta denik, baizik eta irakasleentzako formazioak ez daudela irakasle talde osoarentzako modu sistematiko eta progresiboan planifikatuta. Ikasleekin landu beharreko edukiak ere ez daude progresiboki etapa bakoitzean eta irakasgai bakoitzeko programazioetan txertatuta.
Horiek horrela, ikastetxearen kultura aldatzeko estrategia iraunkorrak behar direla ondorioztatzen ari gara berriz ere. Nekez lortuko ditugu aldaketak soilik ikasleekin edo irakasleekin puntualki lan egiten badugu. Hezkidetza prozesuak sistematizatu behar dira, baliabide ekonomikoz zein humanoz hornitu eta denbora eskaini. Apustu politiko argia egin behar da eta ausardiaz jokatu, Nafarroako SKOLAE egitasmoak erakutsi zuen gisara.
Jende askok hezkidetzaren ulerkera mugatua dauka eta ez dute intersekzionalitatearekin harremantzen. Pedagogia feministaren beharraz ari dira eremuko zenbait aditu, eta Emaginetik ikuspegi horretara gerturatzeko ahaleginean ari gara. Sorginlorek eta Ikertzek sustatzen duten Hezkidetza eta Pedagogia Feministen II. Kongresua prestatzen ari gara, eta aukera paregabea izango da ditugun galdera horiei erantzun partekatuak emateko, zein hezkuntzari begirako estrategiak fintzeko. Ekainaren 26 eta 27an egingo da Igeldoko hotelean irakasle eta hezitzaileei begirako kongresua eta egitaraua ikusi eta izena emateko aukera honako loturan duzue: https://pedagogiafeministak.sorginlore.eus/
Sexu-indarkeriari eta gure inguruneetan gertatzen diren beste indarkeria matxista mota batzuei aurre egitea beti izan da beharrezkoa bezain korapilatsua eta konplexua. Erasoak “gauza pertsonala” direla dioen ideia gainditu eta modu kolektiboan aurre egiten hastean, erreferente handirik gabeko amildegira jotzen dugu.
Indarkeria horiei aurre egin nahi diegu Estatuko justiziaren moduak errepikatu gabe, erasoa jasan duten pertsonen sendabidea zentroan jarriz, eta erreparazio eta justizia-modu eraldatzaileak erabiliz.
Horretarako, argi izan behar dugu justizia errestauratiboa edo eraldatzailea deritzon justizia mota hau, eraso baten aurrean erantzuteko aukera bat dela beste askoren artean. Aukera horretan, erasoa jasan duen pertsonaren edo taldearen premietan oinarrituta eta erasotzailearentzako erantzukizun prozesu pertsonal bati begira lan egiten da, baina baita ingurunearekiko modu kolektiboan ere.
Hori horrela izan dadin, erasotzaileak erasoa onartu beharko du, eta erasoa jasan duen pertsonaren eta haren ingurunearen beharretan oinarritutako prozesu bat onartu beharko du.
Hemen aurkitzen dugu amildegia, eta amildegiaren hondoan galdera asko argitu gabe: zer da ardura hartze prozesu bat? Nola dakigu prozesua benetan amaitu dela? Zenbat iraungo du? Zeintzuk izango dira prozesuaren behatzaileak eta zein adierazle hartuko ditugu kontuan baloratzeko orduan? Indar kolektibo nahikoa dugu honi aurre egiteko?
Eraso bat modu kolektiboan hartzen den bezala, ondorioak eta erantzukizunak ere izaera kolektiboa beharko luke eduki. Alde horretatik, gizonok kolektibo bezala ardura hartu behar dugu ere, prozesu horietan parte hartzeak denbora eta energia asko hartzen baitu, eta beti gure lankide feministak arduratzen dira horretaz.
Gizontasunarekin, indarkeriarekin edo boterearekin lotutako gaiak landuko dituen gizon-talde bat sortzea abiapuntu egokia izan daiteke kasu horiek prebenitzeko, baina baita ebatzi gabe geratu diren galderei erantzuteko. Ere erantzukizun-prozesuak integratu ahal izateko espazio edo egitura bat sortzea komeni da, batez ere erasotzaileari begira.
Ez da militantzia paralelo bat proposatzen duguna, modu feministagoan militatzeko aukera ematen digun lanketa eta tresna baizik. Gizarteak gizonezkoei ematen dizkigun pribilegioei aurre egiteko tresnak sortzen ez ditugun bitartean, barne erasoak gertatzen jarraituko dira. Gizon kolektibo gisa erantzukizuna hartzeko prozesu orokor bat ere hasteko garaia da.
Sareetan iragarri genuen moduan, jardunaldietako edukia idatziz biltzen duen liburuxka kaleratu dugu. Ez da erraza izan, baina lortu genuen Durangoko Azokarako prest edukitzea.
Oraindik ere eskuragarri dugu, eta zure etxean jaso dezakezu 13,50€ren truke.
Idatzi bulegoa@emagin.eus helbidera eskaera egiteko, abenduaren 23a baino lehen, edo bestela urtarrilaren 9tik aurrera (bai, guk ere oporrak behar ditugu!).
Gainera, eskaintza bereziak ditugu momentu honetan:
Gauza on guztiak bezala, (Ez) amatasunak ikuspegi feministatik jardunaldiak ere heldu ziren akaberara, ziur gaude, ordea, bere bukaera beste hasiera batzuen abiapuntu izango dela. Arrasto sakona utzi(ko) dute azaroaren 11 eta 12an esan, entzun eta sentitutakoek. Eta ez da gutxiagorako, gure gorputzak zeharkatzen dituen auzi honek ezin baitzuen bestela pasa. Lortu dugu (ez) amatasunari buruz hitz egiteko plaza aberats bat sortzea. Beste behin, ahizpatasuna izan dugu lotura eta feminismoa argi. Horri esker heldu gara korapiloak bistaratzera, zalantzak mahaigaineratzera, zauriak agertzera eta hurkoa jasotzera. Gai honekiko askotariko iritzi, esperientzia eta ereduak ezagutu ditugu eta horri esker hain beharrezkoak ditugun irudi konstelazio eraldatzaileetara hurbildu gara. Ikusi dugu gure desioek badutela lotura estua egitura sozialekin eta, gainera, ez direla zapalkuntza eta indarkerietatik salbu. Mandatu sozial honek ama egin, ez egin eta oraindik izenik ez duten lekuak zeharkatzen ari garen emakumeongan* hartzen duen formez zein ñabardurez aritu gara. Ikuspegia eguneratu eta sakonduk dugu. Aurrerantzean zaintzari buruz gogoetatzerakoan jantziago goaz, eta atzo bezala gogotsu helduko diogu bizitzak erdigunean jartzeko borrokari. Finean, hori baita gure utopia.
Eskerrik asko jardunaldietan hor egoteagatik. Pazientziaz, mimoz, ilusioz, enpatiaz eta dardaraz heldu diozu erronkari eta epe laburrean honek izango du jarraipenik. Erronkak gatz gabeko itsaso baitira saiatzen ez badira. Laster arte bidelagun.
Zaintza eredu berri bat birpentsatzeko prozesua abiatu zuten Usurbildarrek orain dela urtebete pasa. Pertsona bakoitzaren lehentasunei, nahiei zein erabakiei erantzungo dien zaintza ekosistema berri bat era kolektiboan eraikitzeko ibilbidea abiatu zuten, eta Emagin Elkartetik horretan guztian parte hartzeko aukera paregabea izan dugu. Lehen fasean parte hartzea prozesuan zaintzarekin zerikusia zuten pertsona eta eragile askorekin hausnarketa sakona egin zen zaintzaren ulerkeraren eta ekosistemaren gainean. Gako eta ertz horiek kontuan hartuta ekin zaio bigarren faseari. Talde zehatzetan jarraitu da erreflexioa, eremuz eremu eta horren erakusle izango da azaroaren 19an egingo den Zaintza Azoka. Komunitatearen, zaintza langileen, gizarte zerbitzuen, senitartekoen zein erabiltzeaileen ikuspegiak herritaratuko dira, denak nola gurutzatzen diren aztertzeko.
Horrekin batera, eta hitzaldi ziklo bat antolatu dugu, Emagin Elkartetik sustatu duguna. Izan ere, ezinbestekoa da zaintza lanak aitortzeko bidean, gure herrietako agendetan ere kokatzea, eta sentsibilizazio lana egitea. Zaintza lanek hari asko dituzte, eta horietatik egingo dugu tira datozen hilabeteetan. Zaintzak feminismotik nola definitzen diren aztertuko dugu, Euskal Herrian etxeko langileek dituzten aldarrikapenak herriratuko ditugu, adineko emakumeek zaintzan betetzen duten papera berraztertuko dugu, eta zaintzen duten herriak nolakoa diren irudikatzen ahaleginduko gara.
Informazio gehiago Usurbilgo Udalaren webgunean: www.usurbil.eus
Webgune honek berezko eta hirugarrenen cookie-ak erabiltzen ditu nabigazioa optimizatzeko eta lan analitikoak egiteko. Informazio gehiago nahi izanez gero, gure Cookie politika irakurri dezakezu.OnartuUkatuCookie politika
Jende askok hezkidetzaren ulerkera mugatua dauka eta ez dute intersekzionalitatearekin harremantzen. Pedagogia feministaren beharraz ari dira eremuko zenbait aditu, eta Emaginetik ikuspegi horretara gerturatzeko ahaleginean ari gara. Sorginlorek eta Ikertzek sustatzen duten Hezkidetza eta Pedagogia Feministen II. Kongresua prestatzen ari gara, eta aukera paregabea izango da ditugun galdera horiei erantzun partekatuak emateko, zein hezkuntzari begirako estrategiak fintzeko. Ekainaren 26 eta 27an egingo da Igeldoko hotelean irakasle eta hezitzaileei begirako kongresua eta egitaraua ikusi eta izena emateko aukera honako loturan duzue: https://pedagogiafeministak.sorginlore.eus/
