23 - 06 - 23
Emaginetik jaietan Indarkeria Matxisten aurreko prebentzio lanetarako INFORMAZIO GUNEA jartzen hasi gara aurten ere.
Zuetako askok aski ongi ezagutzen duzue INFORMAZIO GUNEA, besteak beste, azken 15 urte hauetan herri askotan egon garelako lanean. Ibilbideak eta esperientziak eraman gaitu jaietan ematen den indarkerian sakontzera eta urtez urte zerbitzu hau hobetzera. Izan ere, Mugimendu edota teoria feministak izan ditugu beti ardatz, jai giro parekideak zein askeak sustatzeko, eta pedagogia feministak eskainitako tresnak baliatu ditugu helburu horretarako.
Jai giroak aldatu dira, gure gizarteak aldatu diren norabide beretsuan, eta horregatik gure eskaintzak berregokitu ditugu. Bide horretan, ARRETA PUNTUA, aurrez aurreko arreta eta eskuhartzerako zerbitzua zein SALAKETA ETA ARRETA TELEFONOA ere eskainiko ditugu.
Zerbitzuen inguruko informazio gehiago: hemen
23 - 06 - 22
Pasaden maiatzaren 13an Zaintzak Erdigunera eguna ospatu genuen Hernanin. Goizean goizetik hasi ginen lanean, kalean askotariko zaintzaileen egoeraren gaineko informazioa zabalduz. Zaintzaileen profila orotarikoa izan arren, badaude komunean dituzten hainbat egoera: prekarietatea, lanaren gutxiespena, soldata baxuak, erlojuaren kontra aritzea, denbora falta…Eta horien gainean kontzientzia sortzeko batu ginen Plaza Berrin. Ondoren, mahai inguruan bildu ginen Hernaniko zaintza komunitarioaz aritzeko. Bertan, ahots ugari bildu genituen komunitate indartsuek duten garrantziaz aritzeko, elkarlana eta auzolana ezinbestekoak direla aipatzeko, eta, zalantzarik gabe, horrek gure osasunean (bai fisiko zein mentalean) eragin positiboa duela adierazteko. Osakidetza, gizarte zerbitzuak, Auzozaintza programa, Odol emaileen elkartea, Etxeberri auzo elkartea, Auzokide, zein bertako bizilagunak bildu ginen, eta bakardadeari aurre egiteko pilula ezinbestekoa elkar zaintza dela ondorioztatu genuen.
Egunari amaiera emateko eta herri zaintzaile baterako oinarriak jartzen hasteko, zaintzen dutenen ahotsak ekarri genituen lehen lerrora, mimoz egindako ekitaldi batean. Gorputzaren garrantziaz jabetzeko mugimenduak hartu zuen hasieran erdigunea, ondotik zaintzaileen bizipen eta errelatoak entzuteko. Zaintzaile internen egoera, familian zaintzen dutenena, etxez etxeko zerbitzuan lanean daudenena, aniztasun funtzionala duten gurasoena, ama egin berri direnena, besteak beste entzun genituen. Hunkigarriak izan ziren guztiak, asko ezezagunak, zuzenean aurrez aurre sekula entzun gabekoak; izan ere, gutxitan ematen zaie hitza zaintzaileei eta eskaintzen dira plazak pribatutzat hartzen diren gaiei buruz mintzatzeko. Bakoitzak bere esperientzia kontatu arren, kontakizun kolektiboa ere izan zen, errepikatzen diren gutxiespen, babes falta eta diskriminazioari, herri bezala aurre egiteko prestutasuna ere badugulako. Kantuz, bertsoz eta irudiz osatu genuen bertan jasotakoa, eta mokadu batekin bukatu genuen eguna.
Zaintza lanen inguruan hausnartzera batu gara talde bat eta horixe ere aurkeztu genuen. Askotarikoak gara, eta askotarikoak dira gure jardun esparruak. Batzuk zaintzaile profesionalak gara, beste batzuk familian edota komunitatean egiten dugu lan, feminismoan, arrazakeriaren kontrako borrokan, osasun arloan, udalgintzan edota sindikalgintzan. Guztiok ordea kezka berbera dugu: Hernanin zaintza lanak era bidegabean antolatzen dira, eta horiek demokratizazio bidean jarri behar ditugu.
Gure lehen aletxoa izan zen pasaden larunbatekoa, baina lanerako gogoz atera ginen bai antolatzen jardun dugunak, baita bertaratutako asko ere. Babesa sentitu genuen, egin nahi dugunari bultzada handia. Horregatik, laster izango duzue gure berri. Mila mila esker Zaintzak erdigunera eguna posible egin zenuten guztioi, bihotzez.
Hernanin zaintza lanak erdigunean jartzeko egindako lanari buruzko informazio gehiago ikusi hemen.
23 - 06 - 14
Udaberrian zaintzaren ibilbideak egiten jardun dugu Zaldibian, Emagin Elkartea eta herrian sortu den orotariko elkarteetatik etorritako emakumeekin (Guraso elkartea, Beti gazte jubilatuen elkartea, Etxekoneko, Talde feminista, Udala…). Ibilbide horiek deriba feministen metodologian oinarritu ditugu; hots, gai batera hurbildu eta gure arteko hausnarketa sustatzeko herriko txokoak ezagutu ditugu eta bertan askotariko esperientziak edota ekarpenak entzun.
Zaintza lanen gaineko ibilbidea egin eta gero, amatasunetan eta zahartzaroan zentratzea erabaki genuen taldean. Lehenengoan, maiatzaren 24ean, abiapuntu izan genuen Atsolorra egitasmoa. Parean elkarteak sustatutako ikerketa izan zen, Gipuzkoan ama egiten direnen egoera ezagutzeko. Haien hitzaldia entzun eta gero, eztabaida mamitsua sortu zen ibilian ibilian. Lehen geltokian amatasun transnazionalak izan genituen entzungai. Atzerritartasun legeak dituen tranpak eta jokabide erabat perbertsoak entzuteko aukera izan genuen. Ondoren, ama bakar baten eskutik entzun genuen zein egoera gurutzatu behar izaten duten familia heteronormatibo batean gurasotasun proiektua garatzea erabakitzen ez dutenek. Horrekin jarraitu zuen hirugarrenak ere, lesbianen kasua azaltzeko.
Ekainaren 3an, zahartzarora hurbildu ginen. Horretarako Kontxi Lopez eta Nekane Berriotxoa izan genituen gonbidatu gisa, eta adinkeriaz gain, emakume zaharren egoeraz mintzatu ziren. Ondotik arreta ereduaz jardun genuen, Zaldibiako gizarte langilearekin, Etxez etxeko zerbitzuko langile batekin eta etxeko langile jarduten duen beste batekin. Oso aberatsa izan zen ikuspegiak erabat izanik ere, hutsuneetan bat egiten zutelako hiruek. Bukatzeko Beti Gazte taldearen lan komunitarioa ezagutu genuen, baita martxan jarri duen arreta zerbitzu berria ere.
Udazkenean, gehiagorekin jarraitzeko gogoz gelditu gara guztiok!
Hemen Goierri Irrati Telebistak egindako erreportaje laburra:
23 - 05 - 02
Hamarkada bat baino gehiago daramagu Emaginetik hezkidetza egitasmoak lantzen eta hauspotzen. Azkeneko hilabeteetan, hezkidetzari lotutako ikerketa batean murgilduta gabiltza Aztikerrekin batera. Ikerketa prozesuan, hezkidetza proiektuetan inplikatuak daudenak elkarrizketatu ditugu eta ikerketa amaitua ez dagoen arren, hauek dira atera diren ondorioetako batzuk.
Batetik, arrakala handia dago teorikoki hezkidetzari ematen zaion garrantziaren eta praktikan garatzen denaren artean. M8 edo A25 egunei lotuta ekimen ikusgarriak egiten dira ikastetxe guztietan, edo aurrerapenak egin dira baliabideetan androzentrismoa identifikatzeko, adibidez. Aitzitik, egunerokotasunean sexismoa identifikatzeko eta jarrera hezkidetzaileak praktikan jartzeko zailtasun handiak dituzte irakasle askok. Bestetik, ikastetxe batean hezkidetza lantzen bada, irakasle kontzientziadun batzuen borondateari eta militantziari esker izaten da. Azkenik, eta ikasleei dagokionez, formazio eta denbora gehiena beraiekin lanketak egitera bideratzen da, baina hezkidetzarekin lotuta mezua errepikatzen ari garela adierazten hasi dira. Beraz, eraginkorra al da egiten ari garen lan hori? Edo hezkidetza estrategietan errepikan ari gara? Fokua ikasleengan jarri behar dugu ala irakasleengan?
Irakasleak eragile feminista bilakatuko balira eta irakasle rola hezitzaile rolarekin bat datorrela barneratuko balute, egunerokotasunean, hezkidetza jarraikortasun zein koherentziarekin landuko litzateke. Norabide horretan ez da irakasleei begirako formazioa falta denik, baizik eta irakasleentzako formazioak ez daudela irakasle talde osoarentzako modu sistematiko eta progresiboan planifikatuta. Ikasleekin landu beharreko edukiak ere ez daude progresiboki etapa bakoitzean eta irakasgai bakoitzeko programazioetan txertatuta.
Horiek horrela, ikastetxearen kultura aldatzeko estrategia iraunkorrak behar direla ondorioztatzen ari gara berriz ere. Nekez lortuko ditugu aldaketak soilik ikasleekin edo irakasleekin puntualki lan egiten badugu. Hezkidetza prozesuak sistematizatu behar dira, baliabide ekonomikoz zein humanoz hornitu eta denbora eskaini. Apustu politiko argia egin behar da eta ausardiaz jokatu, Nafarroako SKOLAE egitasmoak erakutsi zuen gisara.
Jende askok hezkidetzaren ulerkera mugatua dauka eta ez dute intersekzionalitatearekin harremantzen. Pedagogia feministaren beharraz ari dira eremuko zenbait aditu, eta Emaginetik ikuspegi horretara gerturatzeko ahaleginean ari gara. Sorginlorek eta Ikertzek sustatzen duten Hezkidetza eta Pedagogia Feministen II. Kongresua prestatzen ari gara, eta aukera paregabea izango da ditugun galdera horiei erantzun partekatuak emateko, zein hezkuntzari begirako estrategiak fintzeko. Ekainaren 26 eta 27an egingo da Igeldoko hotelean irakasle eta hezitzaileei begirako kongresua eta egitaraua ikusi eta izena emateko aukera honako loturan duzue: https://pedagogiafeministak.sorginlore.eus/
23 - 03 - 17
Sexu-indarkeriari eta gure inguruneetan gertatzen diren beste indarkeria matxista mota batzuei aurre egitea beti izan da beharrezkoa bezain korapilatsua eta konplexua. Erasoak “gauza pertsonala” direla dioen ideia gainditu eta modu kolektiboan aurre egiten hastean, erreferente handirik gabeko amildegira jotzen dugu.
Indarkeria horiei aurre egin nahi diegu Estatuko justiziaren moduak errepikatu gabe, erasoa jasan duten pertsonen sendabidea zentroan jarriz, eta erreparazio eta justizia-modu eraldatzaileak erabiliz.
Horretarako, argi izan behar dugu justizia errestauratiboa edo eraldatzailea deritzon justizia mota hau, eraso baten aurrean erantzuteko aukera bat dela beste askoren artean. Aukera horretan, erasoa jasan duen pertsonaren edo taldearen premietan oinarrituta eta erasotzailearentzako erantzukizun prozesu pertsonal bati begira lan egiten da, baina baita ingurunearekiko modu kolektiboan ere.
Hori horrela izan dadin, erasotzaileak erasoa onartu beharko du, eta erasoa jasan duen pertsonaren eta haren ingurunearen beharretan oinarritutako prozesu bat onartu beharko du.
Hemen aurkitzen dugu amildegia, eta amildegiaren hondoan galdera asko argitu gabe: zer da ardura hartze prozesu bat? Nola dakigu prozesua benetan amaitu dela? Zenbat iraungo du? Zeintzuk izango dira prozesuaren behatzaileak eta zein adierazle hartuko ditugu kontuan baloratzeko orduan? Indar kolektibo nahikoa dugu honi aurre egiteko?
Eraso bat modu kolektiboan hartzen den bezala, ondorioak eta erantzukizunak ere izaera kolektiboa beharko luke eduki. Alde horretatik, gizonok kolektibo bezala ardura hartu behar dugu ere, prozesu horietan parte hartzeak denbora eta energia asko hartzen baitu, eta beti gure lankide feministak arduratzen dira horretaz.
Gizontasunarekin, indarkeriarekin edo boterearekin lotutako gaiak landuko dituen gizon-talde bat sortzea abiapuntu egokia izan daiteke kasu horiek prebenitzeko, baina baita ebatzi gabe geratu diren galderei erantzuteko. Ere erantzukizun-prozesuak integratu ahal izateko espazio edo egitura bat sortzea komeni da, batez ere erasotzaileari begira.
Ez da militantzia paralelo bat proposatzen duguna, modu feministagoan militatzeko aukera ematen digun lanketa eta tresna baizik. Gizarteak gizonezkoei ematen dizkigun pribilegioei aurre egiteko tresnak sortzen ez ditugun bitartean, barne erasoak gertatzen jarraituko dira. Gizon kolektibo gisa erantzukizuna hartzeko prozesu orokor bat ere hasteko garaia da.
